Retour Sylt (D)

Vandaag is een geweldige vliegdag geworden. Vrijdag had ik mij al voorgenomen wat te vliegen en toen een goede vriend (Thomas) belde om te vragen wanneer we weer eens gingen vliegen was de optelsom snel gemaakt. Hij vliegt voor zijn hobby én beroep, dus het is altijd leerzaam om samen te gaan. M'n pa is ook altijd wel in voor een tripje, dus we konden weer eens met z'n drieen. We hebben zo aardig wat tijd doorgebracht boven diverse delen van Europa. Een belangrijk thema van deze reis werd ook het ophalen van herinneringen van voorgaande reizen: Barcelona, Tenerife, Kopenhagen, Londen, Dresden, Olbia, Napels, Catania, Rome, Avignon, Grenoble, Colmar, Geneve, Berlijn, enzovoort. Omdat ik toch ook graag een keer die Instrument Rating wil halen besloten Thomas en ik de voorbereiding samen te doen. Dit was voor mij toch wel nieuw, maar na een korte intro kon ik aardig overweg met die airways. De route heen zou vanaf Teuge, naar 'Grony' (een IFR waypoint bij Groningen) en Helgoland lopen. Bij Helgoland begon de 'arrival'. Die zou Thomas hoofdzakelijk doen, omdat het mij aanvankelijk om de 'enroute' fase gaat. Het weer zou goed zijn op wat velden altocumuls na was de enige factor van betekenis de forse wind. Pal zuid met op Teuge een kracht van 15 knopen, maar op bestemming kon hij wel 30 knopen worden. Voor zo'n eenmotorig kistje een hele forse wind. Op Teuge wordt gestart op baan 27, dus is de wind 90 graden cross en op Sylt was baan 14 in gebruik, dus 40 graden cross. Bij aankomst bleek de wind uit 190 te komen, dus echt een windje om rekening mee te houden. We hebben goed overlegd of we dit acceptabel vonden. Thomas had al een tijd niet op de Mooney gevlogen, daarom zouden de landingen door mij moeten worden gedaan. Op een of andere manier maak ik alleen maar crosswindlandingen de laatste tijd, dus ik durfde het wel aan. Gaan dus!

Na de take-off op Teuge vertrokken we VFR richting Grony, we klommen naar onze kruishoogte van FL090, dat is zo'n 3.000 meter. Al snel kregen we van Dutch Mill een eigen transpondercode en een IFR klaring direct naar onze bestemming! Al dat werk aan het vluchtplan was dus voor niks, maar da's niet erg. We waren nu dus IFR. Met een flinke rugwind ging het snel en via de TMA'van Eelde vlogen we naar Helgoland, op de grens werden we overgedragen aan Bremen Radar die ons nu in de kijker hield.

Onderweg over de Duitse waddeneilanden

De grondsnelheid was soms wel 235 knopen, dat is dus 435 kilometer per uur! Tijd om aan de nadering te beginnen. Thomas praatte me er doorheen, want nu werd het druk. De GPS en de radionavigatie vulde elkaar mooi aan en we zaten al snel op de eindnadering voor baan 14. We moesten flink opsturen en in de laatste fase van de vlucht kwam er veel turbulentie vrij boven de duinen. Ik vloog de kist nu op de hand en het was aardig aanpoten om de Mooney netjes voor de baan te houden. Boven de baandrempel verdween de turbulentie, maar bleef de crosswind. Het rechterwiel eerst, daarna het linker wiel en vlot het neuswiel aan de grond, maar het viel allemaal niet mee

Approach en landing op Sylt

 Toen we de kist hadden geparkeerd en buiten stonden voelden we hoe hard de wind om ons heen raasde. Ik was wel trots dat ik hem netjes aan de grond had gekregen en de rest van de 'crew' gelukkig ook. Op het platform stonden opvallend veel toestellen van het type Cirrus. Dat is een vrij nieuw type toestel, dat de kleine luchtvaart aardig lijkt te domineren.

Het platform op Sylt, vooraan een Beech Bonanza en daarnaarst de Cirrus

We werden keurig ontvangen door de havendienst met koekjes en winegums. Met de taxi zijn we naar het strand gegaan voor en korte wandeling en een visje. Sylt (Westerland) is een typische badplaats waar je er aan de europese kusten veel van vindt. Wat vergane glorie ten spijt was het er mooi. Onderscheidend was dat ik € 1,75 moest dokken om op het strand te mogen. Dat zouden ze in Scheveningen eens moeten proberen...