In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
zondag 11 november 2012
Juist!
De afgelopen weken heb ik wel wat gevlogen, maar hoofdzakelijk lokaal. Hoog tijd dus voor een klein overlandje. De waddeneilanden zijn altijd leuk, maar Ameland is voor de Mooney wat te drassig en Texel is nog niet zo lang geleden bezocht. Uitwijken naar Duitsland dus, waar de eilandjes kleiner zijn, maar stuk voor stuk beschikken over een vliegveld, en de meesten met een verharde baan, we kozen voor het eiland Juist (EDWJ).
Het weer was goed, al zaten de cumulus wolkjes wel erg laag toen ik over de A50 langs Terlet reed, 800 voet maximaal? Aangekomen op Teuge zat er wel veel ruimte tussen de wolken. Vertrekken dus en door de gaten tussen de wolken klimmen naar een comfortabele hoogte van ruim 2000 meter. Boven de wolken is het altijd mooi weer, tenslotte. Boven zee, daar vliegen we heen, is eigenlijk meestal wat minder convectieve bewolking, zoals de cumulus. Daar konden we wel weer zakken dus!
Na een mooie vlucht over Oost-Groningen konden we boven de Eems gaan zakken naar Juist, de snelheid liep daardoor aardig op zodat we erg snel ter plaatse waren. Omdat niet alle hoogte tijdig zou zijn verloren vlogen we om het eilandje Borkum heen en vervolgens door naar Juist. Niet te missen want het is precies een sigaar, met aan het einde de landingsbaan. De nadering op baan 26 liep trouwens tussen de duinen door, indrukwekken. Bovendien was het baantje wat korter dan op Teuge, dus de snelheid in de nadering mag niet te hoog zijn. Prima landing, maar daarna snel van de baan af, want achterop kwam de Islander, die heen en weer vliegt tussen de wal en het eiland. De boot komt maar één keer per dag...
Op de terugweg konden we direct linksaf richting Teuge. Op flightlevel 063 levelden we netjes af en ging de autopilot erop. Zo konden we mooi over de toppen van de cumulus en de CTR van Eelde heen en in no-time kwam Teuge alweer in de buurt. Voorbij Hoogeveen konden we rustig zakken tussen de wolken door de soep in, want onder de wolkenbasis was het zicht slecht, bovendien hielp de laagstaande zon ook niet. De landing op Teuge was iets te hoog afgevangen naar mijn smaak, maar de landing was toch zacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten