In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Afgelopen tweede pinksterdag kon ik weer eens zweefvliegen zonder dat ik les hoefde te geven. Het werd een mooie dag met sterkte thermiek die helaas wat vroeg eindigde door koude lucht die vanuit het westen de boel stabiliseerde. Resultaat was een retourtje Veendam en met de hakken over de sloot weer thuis.
Voor het einde van de middag stond ik weer op Teuge, helaas. Tijd genoeg om oude vaardigheden weer eens af te stoffen, zoals het bedienen van de zweefvlieg lier, vroeger erg veel gedaan, maar tegenwoordig door de instructie niet meer aan toe gekomen. Toch verleer je het niet. Uiteindelijk ging overigens de telefoon. Onze prestatie tweezitter, de Duodiscus stond buiten in de achterhoek, ik had beloofd stand-by te zijn als ophaler, dus op naar het oosten. De mannen trof ik aan in een mooi veldje:
Laat thuis, maar voldaan. Zweefvliegen is en blijft prachtig!
Vrijdag al gevlogen en zaterdag stond ik op het rooster om instructie zweefvliegen te geven. Het werd een prachtige dag! Veel leerlingen en de cumuluswolken stonden al klaar toen we de lier en de vliegtuigen op het veld aan het zetten waren. Het duurde dan ook niet lang voordat ik met mijn eerste leerling onderweg was naar de wolkenbasis op 1.400 meter. Normaal gesproken blijf je met lessen dicht in de buurt van Teuge, maar de omstandigheden waren goed dus besloot ik eens de Veluwe op te vliegen voor een ander perspectief, leerzaam en voor mij ook wel eens leuk. We bleven mooi boven de CTR van Deelen en zagen Terlet en de lange betonbaan van Deelen al snel liggen. Het moest wel tegen de wind in maar we werden beloond met prachtige thermiekbellen waar de Veluwe om bekend staat en ook Arnhem kwam in zicht. Helaas is er per leerling maar een uur vliegtijd beschikbaar dus moesten we snel weer richting Teuge, maar nu wind mee. Dan ben je er ook zo...
Ik heb die oefening met een andere leerling nog een keer kunnen herhalen. Toen hebben we regelmatig de thermiek moeten Deelen met hang-gliders, altijd een bijzonder gezicht, die lui onder hun vleugel in een slaapzak. Daarna was het lokaal lessen tot na 20:00 uur. Prachtige dag...
Vandaag om drie uur vertrokken met mijn schoonvader voor een rondje wadden. Eerst Ameland, vervolgens naar Texel, m'n schoonzus zat daar met haar gezin, en weer terug naar Teuge voor acht uur. De vlucht van Teuge naar Ameland verliep voorspoedig. Boven Friesland vlogen we door wat lichte regen, maar we landde in de stralende zon. Van te voren had ik gebeld met Ameland, de havenmeester had aangegeven dat de baan bij de drempel nat zou zijn, het was beter om dus niet aan het begin te landen.
Op het terras van hotel Nobel haalde de regen - helaas - ons toch in. Van de slijter namen we nog een flesje Nobel mee, uiteraard voor thuis - niet voor onderweg.
Het vertrek op Ameland verliep voorspoedig, vanaf baan 09 ging het naar 2.000 ft langs de stranden van Ameland en Terschelling. Dutchmill (dat zijn de mensen die vlieger in de lucht van informatie kunnen voorzien of "Flight Informatio Service") gaf ons toestemming om Vlieland en de Vliehors over te vliegen. Daar ligt namelijk een schietterrein van defensie. We vlogen bij Terschelling weer een buitje in wat het zicht beperkte, maar Vlieland en Texel lagen er mooi bij!
Bij Texel aangekomen stelde de havendienst voor om direct Downwind te vliegen voor baan 04 en zo geschiedde. De nadering naar de baan toe was wel wat steil, het duurde langer dan ik had voorzien om de circuithoogte van 1.000 ft kwijt te raken, dus landde we voorbij de baandrempel. Aangekomen stonden m'n schoonzus, zwager met kids ons al op te wachten. Vooral m'n nichtje vond het magisch dat ik met opa zomaar uit de lucht kwam. En dat is het natuurlijk ook...
Op Texel hadden we nog tijd voor een kop soep, maar daarna moesten we al snel weer naar Teuge, want ze sluiten daar om 20:00 uur.
De vlucht van Texel naar Teuge verliep zonder problemen. Het eerste stuk naar Den Oever was bijzonder, omdat het zicht matig was en bovendien was het heiig. Daardoor ontstond een grote grijze massa voor je waarin je geen horizon meer ziet. Dat is erg lastig voor je orientatie, maar af en toe een blik op de kunstmatige horizon aan boord zorgde dat uiteindelijk Den Oever aan de goede kant van het vliegtuig voorbij ging en voorbij Medemblik werd het zicht aanmerkelijk beter. We vervolgde onze route via de dijk tussen Lelystad en Enkhuizen en we passeerden het vliegveld van Lelystad aan de noordkant. Apeldoorn kwam al weer snel in zicht terwijl de Veluwe zich onder ons uitstrekte. Via het verplichte meldpunt "Sierra" vlogen we het circuit aan op Teuge voor een landing op baan 09, dus in tegenstelde richting van onze start een kleine vijf uur eerder.
