In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Het is een vrij tijdrovend werkje, zo'n video maken, maar er is er weer een klaar! Met Juultje van Teuge naar Groningen, daarna vliegen we door naar Ameland, daarvan maakte ik al eerder een video. Ik hoop dat je hem leuk vindt!
Mijn doel van 100 abo's haal ik niet meer dit jaar, denk ik. Toch ga ik door met deze video's, omdat ze voor mijzelf een hele waardevolle herinnering zijn en ik vind het leuk werk. Ook zie je e.e.a. terug van je eigen vliegen en daar leer je weer van!
Tja, wel wat vroeg om te resumeren, de sint is net aangekomen hoor ik je denken. Maar goed ik heb sinds Meschede niet meer gevlogen en ik wil toch af en toe wat melden hier.
Inmiddels ben ik ruim een jaar lid van de motorvliegafdeling van de Vliegclub Teuge. Dat heeft weer wat nieuwe inzichten opgeleverd. Ik was de facturen eens aan het optellen en voor het vliegen ben ik ruim € 5.500,00 kwijt geweest. Dat is exclusief contributie, 'de regeling', het verlengen van mijn IR en andere kosten, medical en leges. Ook is het zonder de aanschaf van mijn zuurstofinstallatie en Golze ADL180. Een voorzichtige schatting (mijn logboek moet ik nog even invullen) levert zo'n 27 uur Cessna vliegen op, op de PH-VTB en de PH-AVB. Drie tripjes maakte ik, Ameland, Meschede en natuurlijk Salzburg. Conclusie: vliegen - ook in clubverband - blijft een rete dure hobby, maar levert onuitwisbare herinneringen op. Al met al wel een stuk voordeliger dan een eigen toestel.
Vliegen doe ik ook graag op YouTube en ik volg verschillende vliegers via hun kanaal. Een ervan vliegt met een prachtige Piper Malibu door Amerika en postte een video waarin hij met zijn Malibu en een aantal (minderjarige) passagiers in bijzonder beroerde weersomstandigheden vertrok naar zijn favo BBQ restaurant. Nu ben ik dol op BBQ, maar het staaltje risico management wat hij hier vertoont is ronduit slecht. Een motorstoring of andere noodsituatie die een acute landing noodzakelijk maakt had een zekere dood betekend. Als vlieger weet je dat, maar je passagiers stappen in en denken dat ze een Airbus boarden en zijn zich niet bewust van het risico.